ครูบากฤษณะ อิณทวัณโณ สำนักสงฆ์เวฬุวัน เกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ ๑ สิงหาคม ๒๔๙๗ ที่บ้านโตนด อ.โนนสูง จ.นครราชสีมา เป็นบุตรคนที่ ๙ ของครอบครัว เดิมชื่อ สุรเดช ตับกลาง บิดามารดาเป็นแพทย์แผนโบราณที่สืบต่อกันมาแต่ครั้งบรรพบุรุษ ทำให้ท่านครูบาได้เรียนรู้วิชาหมอยาแผนโบราณ ที่ใช้สมุนไพรเป็นหลัก รวมทั้งยังได้ศึกษาคาถาอาคมมาตั้งแต่เยาว์วัย เมื่อเติบโตเป็นหนุ่ม ท่านได้ถือบวชเป็นโยคีพราหมณ์ผ้าขาว ออกเดินทางไปยังภูเขาควายในประเทศลาว ซึ่งเป็นสถานที่รวบรวมสรรพวิชาต่างๆ ทางไสยเวทและคาถาอาคม โดยท่านได้ศึกษาวิชาเหล่านี้กับ “หลวงปู่ฤๅษี” อยู่หลายปี จนมีความรู้พอประมาณแล้ว จึงได้เดินทางกลับเมืองไทย โดยใช้ชีวิตในเพศฆราวาสได้ระยะหนึ่งก็เกิดความเบื่อหน่ายทางโลก จึงได้อุปสมบทในพระพุทธศาสนา เมื่อวันที่ ๒๗ ตุลาคม ๒๕๒๒ ณ พัทธสีมา วัดโคกอู่ทอง ต.โพธิ์งาม อ.ประจันตคาม จ.ปราจีนบุรี ได้รับฉายาว่า “อินทวัณโณ” ภายหลังจากอุปสมบทแล้ว ท่านได้ศึกษาพระปริยัติธรรม ทั้งจากพระไตรปิฎกและจากครูบาอาจารย์หลายท่าน จนจิตใจมั่นคงด้วยศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างแรงกล้าดีแล้วจึงได้จาริกธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพร เพื่อเจริญจิตบำเพ็ญภาวนาโดยถือธุดงควัตรอย่างเคร่งครัด ยอมมอบกายถวายชีวิตแด่พระพุทธศาสนาตลอดมา ท่านได้จาริกไปตามลำพังในป่าเขาดงดิบ เทือกเขาใหญ่ตลอดแนวภาคอีสาน จนข้ามกลับไปยังภูเขาควาย ประเทศลาวอีกครั้งหนึ่ง เพื่อศึกษาเพิ่มเติมวิชาอาคมต่างๆ ต่อจากนั้นได้ธุดงค์ผ่านไปยังประเทศเขมร แล้วกลับเข้าเมืองไทยทางด้าน จ.จันทบุรี ต่อมาเมื่อ พ.ศ.๒๕๓๒ ท่านครูบากฤษณะได้ธุดงค์ไปบำเพ็ญสมณธรรมบริเวณเทือกเขาจอมทอง เหนือเขื่อนมูลบน อ.ครบุรี จ.นครราชสีมา ชาวบ้านเมื่อทราบข่าวต่างพากันขึ้นไปทำบุญ และรับการอบรมสั่งสอนจากท่านเป็นประจำ จนในที่สุดชาวบ้านจึงพร้อมใจกันนิมนต์ท่านเป็นประธานในการก่อสร้าง “สำนักสงฆ์ป่ามหาวัน” ขึ้นที่นั่น เพื่อใช้เป็นสถานประกอบศาสนกิจทางพุทธศาสนา ต่อมาสำนักสงฆ์ป่ามหาวันได้รับการประกาศยกขึ้นเป็น “วัดป่ามหาวัน” อย่างถูกต้องสมบูรณ์ตามกฎระเบียบของคณะสงฆ์ไทยเมื่อ พ.ศ.๒๕๓๖ ท่านครูบากฤษณะ ได้สร้างวัตถุมงคลรูปแบบหนึ่ง ที่ท่านเรียกว่า เทพภมรจำแลง โดยภาพรวมดูเหมือนกับ ผีเสื้อ กางปีก แต่ดูอีกครั้งจะเห็นเป็นรูปเทพ ๒ องค์หันหน้าเข้าหากัน ซึ่งท่านบอกว่าเป็นรูป พระศิวะมหาเทพ กับรูป พระแม่อุมาเทวี โดยมีอักษรโบราณที่เรียกว่า เทวะนาคี ล้อมรอบเป็นเสมือนคาถากำกับ ซึ่งเป็นลายมือของท่านครูบาโดยตรง วัตถุมงคลบางชิ้นมีการเพ้นท์สีงดงามมาก บางชิ้นมีการฝังเพชรฝังพลอยอย่างสวยหรู ต่อมาท่านครูบาได้สร้างวัตถุมงคหลอีกรูปแบบหนึ่ง คือ สาลิกา สร้างความฮือฮาให้แก่วงการนักสะสมวัตถุมงคลประเภทเครื่องรางเป็นอย่างยิ่ง วัตถุมงคลทั้ง ๒ แบบนี้ ท่านครูบาได้สร้างจำนวนไม่มากนัก พอหมดก็สร้างขึ้นใหม่ โดยเปลี่ยนพิมพ์ใหม่ แต่ยังคงรักษารูปผีเสื้อเอาไว้เหมือนเดิม โดยได้รับความนิยมศรัทธาเลื่อมใสจากลูกศิษย์อย่างกว้างขวาง ซึ่งไม่ใช่เฉพาะในเมืองไทยเท่านั้น แต่ยังโด่งดังไปถึงประเทศมาเลเซีย สิงคโปร์ ไต้หวัน ฮ่องกง จีน และยุโรป ปรากฏการณ์พิเศษ ในทุกวันนี้ได้มีชาวจีนทั้งจากประเทศจีน มาเลเซีย สิงคโปร์ ไต้หวัน ฮ่องกง ฯลฯ จำนวนมาก เดินทางมาเมืองไทยเพื่อเช่าบูชาวัตถุมงคลของท่านครูบาโดยเฉพาะ ทั้ง ๒ รูปแบบนี้อย่างต่อเนื่องแทบทุกวัน โดยส่วนหนึ่งทราบข่าวจากพรรคพวกเพื่อนฝูงที่นำไปใช้แล้วได้ผลดีในทางความรัก ความเมตตามหานิยม และค้าขายดี และมีจำนวนไม่น้อยที่ติดตามข่าวจากเว็บไซต์ รวมทั้งยังมีนิตยสารภาษาจีนในมาเลเซียตามมาสัมภาษณ์ท่านครูบา เพื่อนำไปลงเผยแพร่อีกทางหนึ่ง ส่งผลให้มีผู้รู้จัก เทพภมรจำแลง อย่างกว้างไกลในระดับอินเตอร์